Dotychczas zajmowaliśmy się jedynie hormonami człowieka. Jest jednak wiele dowodów, że wszystkie organizmy wielokomórkowe koordynują swoje czynności chemiczne, dzięki działaniu na narządy docelowe substancji wydzielanych przez pewne komórki znajdujące się w innej części ciała. W 1849 r. A. A. Berthold, niemiecki lekarz, wykonał pierwszy eksperyment naukowy w dziedzinie endokrynologii, kastrując grupę młodych kogutów. Stwierdził, że kastrowane zwierzęta stają się typowymi kapłonami – nie rozwijają się u nich grzebienie, korale, upierzenie, agresywność, pianie i popęd płciowy, typowe cechy dla dojrzałego koguta. Jednak, gdy usunięte w czasie operacji jądra zostały wszczepione temu samemu zwierzęciu, lecz w inne miejsce, zwierzęta rozwijały się normalnie. Na podstawie tych doświadczeń na zwierzętach Berthold i jego współpracownicy wysunęli koncepcję, że substancje produkowane przez niektóre tkanki mogą być przenoszone z prądem krwi i mogą wywierać specyficzne działanie na inne tkanki. Obecnie wiadomo, że wszystkie zwierzęta wytwarzają hormony. U płazów aktywność hormonalna jest szczególnie duża w okresie rozwoju; na przykład hormony tarczycy zwiększają wyraźnie szybkość przeobrażenia się – i tak kijanki traktowane tyroksyną osiągają stadium dorosłej żaby znacznie szybciej niż normalnie. Hormony owadów wywołują zmianę barwy ciała, pobudzają rozwój jaj u samicy oraz regulują wzrost i przeobrażenie zupełne. Jeżeli usunie się mózg dojrzewającej gąsienicy, zanim wyprzędzie swój kokon, to nie przekształci się ona w poczwarkę. Nie jest to jednak wynik zwykłego szoku chirurgicznego; jeśli bowiem tkankę mózgową wszczepi się do innej części ciała gąsienicy, to przekształci się ona w poczwarkę.
Ćwiczenia na drążku – wartość odpowiedniego przygotowania
25 lutego 2018 Comment Off 53 ViewsGimnastyka sportowa to poddyscyplina gimnastyki, która rozwinęła się już w starożytności