Rate this post

Wszystkie impulsy nerwowe, niezależnie od tego czy zapoczątkowują odpowiedzi uświadomione, czy nieświadome, są w istocie takie same, niezależnie od bodźca, który je wzbudził. Impulsy nerwowe są z kolei przewodzone do o.u.n., gdzie są segregowane i rozszyfrowywane. Jakość naszych wrażeń zależy od tego, dokąd dotarły w mózgu impulsy nerwowe. Na przykład okolica kresomózgowia otrzymująca impulsy z receptora węchowego interpretuje je jako specyficzny zapach. Jeżeli receptor węchowy drażniony jest sztucznie za pomocą elektrody, zostają uruchomione te same drogi nerwowe do mózgu i mózg będzie również interpretować dochodzące impulsy jako zapach. Zazwyczaj uważamy, że prawdziwe jest to, co widzimy własnymi oczami, słyszymy na własne uszy czy wąchamy nosem. W rzeczywistości jednak zarówno wrażenia wzrokowe, jak i słuchowe czy węchowe zachodzą w mózgu. Mózg bowiem nie otrzymuje ani obrazu, ani dźwięku, ani zapachu, a jedynie serie impulsów nerwowych. Chorzy po operacjach mózgu mają np. złudzenie wzrokowe lub słuchowe wówczas, gdy zostają podrażnione elektrycznie specyficzne pola w ich korze mózgowej. Przez percepcję zatem rozumiemy nie tylko recepcję bodźców, lecz również ich organizację, analizę i interpretację. Powszechnie opisywane pięć zmysłów: dotyk, węch, smak, słuch i wzrok stanowią w rzeczywistości bardzo niepełną listę. U człowieka można rozróżnić co najmniej 11 zmysłów czy wrażeń: poza wyżej wymienionymi trzeba wspomnieć wrażliwości na ciepło, zimno, ból, o zmyśle równowagi, propiocepcji oraz o wrażeniach trzewnych, takich jak głód, mdłości i wrażenia płciowe. Niektóre z wyspecjalizowanych receptorów czuciowych można zgodnie z charakterem bodźca połączyć w trzy główne podgrupy, mianowicie receptory chemiczne wrażliwe na bodźce chemiczne; receptory mechaniczne wrażliwe na bodźce mechaniczne oraz fotoreceptory wrażliwe na światło widzialne.