Tularemia

6 Views Comment Off

Zachorowanie człowieka na tularemię może być wynikiem bezpośredniego kontaktu z chorymi zającami, królikami, nutriami, szczurami, wiewiórkami, kuropatwami, bażantami, lisami, dzikami, owcami, psami, kotami, krowami, końmi, świniami. W Polsce najczęstszym źródłem zakażenia bywają zające i drobne polne gryzonie. Zarazki mogą być przenoszone przez niektóre gatunki komarów, kleszcze oraz muchy. Mogą się też znajdować w wodzie, pożywieniu, sianie lub zbożu zanieczyszczonym wydalinami zwierząt chorych lub nosicieli. Wywołujące chorobę pałeczki tularemi mają zdolność przetrwania w wysuszonych skórkach zajęcy około 57 dni. Najwięcej zachorowań wśród ludzi przypada na lato i jesień. Wrotami zakażenia człowieka są spojówki, skóra bóle głowy, które występują najczęściej w ciągu 6 dni od momentu zarażenia. Dalsze zmiany chorobowe zależą od postaci choroby, czyli od tego, czy jest to postać skórno-węzłowa, węzłowa, anginowa, trzewna. A więc objawy charakteryzować się mogą powiększeniem węzłów chłonnych, zmianami skórnymi lub anginą, biegunką i wymiotami, bólami brzucha. Może też wystąpić zapalenie płuc, oskrzeli lub spojówek. Leczeniem choroby zajmuje się lekarz chorób zakaźnych. Rokowanie jest na ogół pomyślne. Zapobieganie polega na walce z gryzoniami i prze- nosicielami zakażenia, stosowaniu odzieży ochronnej przy pracach polowych. Ponadto wykonuje się szczepienia u ludzi, szczególnie narażonych na chorobę ze względu na rodzaj wykonywanej pracy.

In : Blog

About the author

Polecamy:
Archiwa