Narządy czucia

4 Views Comment Off

Narządy czucia, czyli receptory, można określić jako wyspecjalizowaną tkankę nerwową połączoną z komórką nerwową, wrażliwą na specyficzny bodziec lub na zmianę warunków środowiska. Receptory są w istocie dendrytami neuronów czuciowych lub wysoce wyspecjalizowanymi wrażliwymi komórkami ściśle połączonymi z dendrytami. Wypełniają one czynności o zasadniczym dla życia znaczeniu, tj. informują ustrój o zmianach w środowisku zewnętrznym i wewnętrznym, umożliwiając w ten sposób organizmowi obronę i przeżycie. Wszystkie receptory działają jak transformatory, czyli elementy zdolne do przekształcania jednego rodzaju energii w inny. Innymi słowy przekształcają bodziec, wywołując zmianę elektryczną m. in. depolaryzację błon, zapoczątkowującą impuls nerwowy zwany potencjałem generującym, który z kolei wzbudza potencjał czynnościowy. Potencjały generujące pod wieloma względami podobne są do potencjałów czynnościowych w komórkach rozrusznikowych serca. Należy podkreślić wiele ważnych cech narządów receptorowych. Po pierwsze, receptory specyficzne są szczególnie wrażliwe na pewien rodzaj bodźców, mianowicie oczy na światło, uszy na dźwięk. Mogą również odpowiadać na inne bodźce, jeśli są one dostatecznie silne, np. uciśnięcie gałki ocznej wywołuje wrażenie światła, a podrażnienie spowodowane przez chorobę – dzwonienie w uszach. Po drugie, specyficzna wrażliwość wynika z 1) wyspecjalizowanej budowy komórki receptorowej oraz 2) z istnienia dodatkowych elementów struktur, które skutecznie ukieunkowują przepływ do receptora specyficznego bodźca.

In : Blog

About the author

Polecamy:
Archiwa